Kategoria: Sakramenty

Katechizm naszego Kościoła uczy nas, że:

„w śmierci, będącej rozdzieleniem duszy i ciała, ciało człowieka ulega zniszczeniu, podczas gdy jego dusza idzie na spotkanie z Bogiem”.

Oznacza to, że śmierć nie jest absolutnym końcem ludzkiego życia. Jest o tym mocno przekonany Kościół, który modli się: „albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy, i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie”

Obrzędy pogrzebowe przewidują kilka form liturgii np.: Msza św. lub bez niej (w zależności od poziomu religijnego zmarłego i okoliczności jego śmierci).

Rodzina najpierw ustala datę pogrzebu w kancelarii

Należy przedłożyć:

– kartę zgonu wystawioną przez lekarza

– zaświadczenie o przyjęciu sakramentów

Gorąco zachęcamy do modlitwy w intencji zmarłego, a zwłaszcza do pełnego uczestnictwa we Mszy św. pogrzebowej. Ważne jest by przystąpić do sakramentu pokuty i przyjąć Komunię św. w intencji zmarłego.

„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą  wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków  oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa  Pana do godności sakramentu”

/KKK 1601/

Małżeństwo i rodzina stanowią podstawową komórkę społeczeństwa i należą do najcenniejszych dóbr ludzkości. Chrześcijanin winien zawsze pamiętać, że to sam Bóg ustanowił małżeństwo, stwarzając mężczyznę i kobietę na swój obraz. W czasie obrzędów zawierania sakramentu małżeństwa, nowożeńcy wyrażają zgodę poprzez trzykrotne „tak” na istotne dla ważności małżeństwa przymioty: wolność, płodność i nierozerwalność.

Wielkość sakramentu małżeństwa domaga się dobrego przygotowania do jego przyjęcia. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy nas, że sprawą pierwszorzędnej wagi jest przygotowanie do małżeństwa, aby małżeńskie „tak” było aktem wolnym i odpowiedzialnym oraz aby przymierze małżeńskie miało solidne i trwałe podstawy ludzkie i chrześcijańskie (por. KKK 1362).

Dlatego też przygotowanie do małżeństwa i do życia w rodzinie w naszym Kościele obejmuje 3 etapy:

– przygotowanie dalsze, czyli przygotowanie realizowane w rodzinie, szkole, przez katechizację, w grupach rówieśniczych; spotkania z cyklu „O rozeznanie Powołania”

– przygotowanie bezpośrednie, czyli katechizacja przedślubna;

To ostatnie przygotowanie obejmuje:

– spotkanie z duszpasterzem w kancelarii parafialnej;

– katechezę przedślubną

– spotkania w poradni rodzinnej;

– spowiedź przedślubną;

Narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej  na 3 miesiące przed planowanym terminem zawarcia związku małżeńskiego. Sam termin ślubu należy ustalić odpowiednio wcześniej.

Do spisania protokołu przedślubnego przynoszą następujące dokumenty:

– aktualne, tj. z datą do 3 miesięcy wstecz, świadectwo chrztu;

– świadectwo bierzmowania (jeżeli ten sakrament nie jest odnotowany na świadectwie chrztu)

– dowód osobisty;

– świadectwo nauki religii ostatnia klasa szkoły średniej

– zaświadczenie o uczestnictwie w kursie przedmałżeńskim;

– zaświadczenie z USC O braku przeszkód w prawie Polskim do zawarcia małżeństwa (dokument ważny 3 miesiące bez niego nie wolno spisywać protokółu) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.

Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów zostanie spisany protokół przedślubny oraz zostaną wywieszone zapowiedzi. Strona spoza parafii otrzyma dokument z prośbą o wywieszenie zapowiedzi w swej macierzystej parafii. Po ogłoszeniu zapowiedzi w parafii należy dostarczyć potwierdzenie do kancelarii parafialnej.

Filmowanie i fotografowanie podczas uroczystości ślubnej musi odbywać się w zgodzie z przepisami liturgicznymi i winno być wcześniej uzgodnione z duszpasterzem.

„Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w  Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej”

/KKK 1536/

Przez święcenia niektórzy chrześcijanie zostają ustanowieni świętymi szafarzami w imię Chrystusa i otrzymują dar Ducha Świętego, aby karmili Kościół słowem i łaską Bożą.

Święceń udziela się przez nałożenie rąk biskupa i modlitwę, w której biskup błogosławi Boga oraz błaga o dar Ducha Świętego do pełnienia posługi.

Troska o nowe powołania kapłańskie i zakonne jest naszym stałym zadaniem całego Kościoła. Dlatego też zachęcamy wszystkich wiernych do osobistej modlitwy w intencji powołanych i powołań, a także do uczestnictwa w modlitwie Kościoła min. przez udział w każdy I czwartek miesiąca.

„Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół  poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął  i zbawił;  a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa,  przysparzali dobra Ludowi Bożemu”

/KKK 1499/

Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz, że to samo polecił czynić swoim uczniom. Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom, nie zachwiał się w wie­rze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dot­kniętym chorobą, potężną moc i obronę.

Warto wiedzieć, że:

– sakramentu tego udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku;

– sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby na­stąpiło poważne pogorszenie;

– przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;

– osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić na maszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.

– chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzie­lić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby to, gdyby byli przytomni;

Chorych i seniorów naszej parafii z posługą sakramentalną, odwiedzamy 5 razy w ciągu roku przed ważniejszymi Uroczystościami i Świętami.

W nagłych wypadkach o każdej porze, po wcześniejszym zawiadomieniu osobistym lub telefonicznym.

„Ci, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi  wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu  grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością,  przykładem i modlitwą”

/KKK 1422/

Chrześcijaństwo zna rożne formy pokutne, które gładzą grzechy. Do najbardziej zalecanych należą: modlitwa, post, jałmużna i inne czyny miłosierdzia. Nie wystarczy jednak zwykłe czynienie pokuty. Grzesznik musi się pojednać nie tylko z Bogiem, ale i Kościołem, który od Chrystusa otrzymał moc odpuszczania grzechów. Przez pośrednictwo Kościoła i posługę kapłana dokonuje się prawdziwa i pełna pokuta, czyli nawrócenie. Ma to miejsce w sakramencie pojednania. Do owocnego przeżycia sakramentu pokuty trzeba dobrze się przygotować poprzez modlitwę i rachunek sumienia, który czynimy w świetle słowa Bożego. Chrześcijanin przystępujący do tego sakramentu musi przede wszystkim całym sercem zwrócić się do Boga. To wewnętrzne nawrócenie musi wyrazić się poprzez żal za grzechy, wyznanie grzechów (spowiedź) i poprzez zadośćuczynienie. Po spełnieniu tych warunków grzesznik może otrzymać rozgrzeszenie od kapłana Kościoła.

Warto pamiętać:

– do spowiedzi trzeba się przygotować, poprzez czas i spokój, dlatego nie odkładaj spowiedzi na ostatnie dni np. przed świętami;

– w wypadkach nagłych zawsze można poprosić księdza o udzielenie tego sakramentu;

Sakrament pokuty w naszej parafii udzielany jest w tygodniu 30 minut przed każdą Mszą św.

„Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia  chrześcijańskiego”

/KKK 1324/

Do obowiązku uczestnictwa we Mszy św. w dzień święty „ustanowiony przez Kościół” zobowiązany jest każdy, kto ma możliwość wypełnienia tego obowiązku. Zwalniać z niego może choroba, konieczność opieki nad chorym, czy pobyt w kraju, gdzie nie ma świątyń chrześcijańskich. Ci, którzy dobrowolnie zaniedbują obowiązek uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii popełniają grzech ciężki – stwierdza Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK 2181).

Do świąt nakazanych, kiedy mamy obowiązek uczestnictwa we Mszy św. zaliczamy:

– wszystkie niedziele roku;

– Uroczystość Bożego Narodzenia (25 grudnia);

– Uroczystość Bożej Rodzicielki (1 stycznia);

– Uroczystość Trzech Króli (6 stycznia);

– Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało);

– Uroczystość Wniebowzięcia NPM (15 sierpnia);

– Uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopad);

Uczestnictwo we Mszy św. i przyjęcie Ciała Chrystusa sprawia, że się przemienia ­my w to, co przyjmujemy, że wytwarza się jedność wszystkich wierzących w Chrystusa z Bogiem i nawzajem między sobą.

By przyjąć Komunię św. trzeba:

– być wolnym od ciężkich grzechów;

– mięć dobrą intencję;

– zachować post eucharystyczny (1 godz. ) osoba chora (15 minut)

Pierwsza Komunia św. w naszej parafii udzielana jest dzieciom klas II szkoły podstawowej: w  III niedzielę maja.

Przygotowanie dokonuje się przez udział w katechezie szkolnej oraz przez co miesięczne spotkania przy parafii w I czwartek miesiąca o godz. 17:00

„Przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z  Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób  jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary  słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”

/KKK 1285/

W sakramencie bierzmowania ochrzczeni przechodzą dalszy etap chrześcijańskiego wtajemniczenia. Przez dar Ducha Św. wierni zostają bardziej upodobnieni do Chrystusa i umocnieni, aby składali Mu świadectwo i budowali Jego Ciało w wierze i miłości.

Miejscem sprawowania sakramentu z zasady jest własna parafia lub jedna z parafii dekanatu. Bierzmowania udziela się młodzieży w III klasie gimnazjum.

Kandydat do bierzmowania powinien uczestniczyć w sakramentalnym życiu Kościoła (niedzielna Eucharystia, spowiedź, nabożeństwa), nauczaniu religii w szkole i parafialnym przygotowaniu do przyjęcia tego sakramentu.

W naszej parafii spotkania z kandydatami do bierzmowania mają miejsce w ostatnie czwartki miesiąca o godz. 16:30 okazja do spowiedzi św. o 17:00 msza św. i spotkanie.

Podczas bierzmowania świadek – wierzący katolik, bierzmowany i prakty­kujący – kładzie prawą rękę na prawym ramieniu kandydata na znak, że będzie go wspierał radą i czynem w jego chrześcijańskim życiu.

„Chrzest jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów”

/KKK 1213/

Sakrament chrztu św. ustanowił Jezus Chrystus, a jego sprawowanie powierzył Kościołowi, gdy nakazał Apostołom: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha św.” Chrzest jest pierwszym i najważniejszym sakramentem, bo daje udział w życiu Bożym i mocą Ducha św. oczyszcza z grzechu pierworodnego oraz włącza nas do wspólnoty wierzących w Chrystusa – do Kościoła. Chrzest dziecka powinien nastąpić w pierwszych tygodniach po urodzeniu (najlepiej w ciągu miesiąca). Jeśli dziecko znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci należy je bezzwłocznie ochrzcić (np. w szpitalu), a po wyzdrowieniu rodzice dziecko przynoszą do świątyni parafialnej. Po urodzeniu dziecka,  rodzice powinni zgłosić dziecko do chrztu w kancelarii parafialnej.

Rodzice do urzędu parafialnego dostarczają :

– akt urodzenia dziecka z USC

– dowody osobiste

Rodzice chrzestni (ojciec chrzestny, matka chrzestna) dostarczają zaświadczenie o dopuszczeniu do godności rodzica chrzestnego (w przypadku, gdy mieszkają poza parafią chrztu dziecka).

Rodzicem chrzestnym może być osoba, która:

– ukończyła 16 rok życia

– była bierzmowana

– prowadzi życie zgodnie z wymaganiami Ewangelii

Termin chrztu św. ustala się w kancelarii parafialnej.

Rodzice wcześniej powinni wybrać imię lub imiona dziecku, pamiętając by przynajmniej jedno z nich świadczyło o przynależności do Kościoła, to znaczy by było to imię świętego lub błogosławionego, który będzie dla dziecka wzorem do naśladowania i orędownikiem u Boga.

Godny polecenia jest zwyczaj uroczystego obchodzenia pierwszej rocznicy chrztu, tzw. „roczek”. Odprawia się specjalną Mszę św. w intencji tych dzieci. Biorą w niej udział rodzice, dzieci i chrzestni. Przed błogosławieństwem końcowym i rozesłaniem rodzice i chrzestni wraz z dzieckiem podchodzą do ołtarza. Kapłan odmawia błogosławieństwo, a następnie kropi dzieci wodą święconą.

Msza św. w intencji rocznych dzieci w naszej parafii sprawowana jest w ostatnią niedzielę miesiąca o godz. 10:30