Kategoria: Wspólnoty

Z inicjatywy ludzi dobrej woli spotykamy się w piątkowe wieczory, aby słuchać, rozważać i dzielić się Słowem Bożym. Jeśli choć trochę poruszyły cię powyższe słowa św. Hieronima, to zapraszamy serdecznie w każdy piątek o godz. 20⁰⁰

Wspólnota w parafii istnieje od 1936 r. i posiada akt kanonicznego  erygowania. W czasie II wojny światowej zawiesiła swoją działalność, by  odrodzić się w 1959 r. i trwa nadal. Aktualnie liczy 17 osób, należy do  sekcji nr 22. Spotkania Wspólnoty odbywają się w każdą pierwszą sobotę  miesiąca po porannej mszy św. o godz. 7:00. Przełożoną jest …

Za Franciszkiem idziem w ślad,

aby sercem objąć świat i modlitwą chwalić Boga w każdy czas!

Święty Franciszek z Asyżu założył trzy zakony:

I – to ojcowie franciszkanie – zgromadzenie męskie

II – to siostry zakonne zwane klaryskami – zgromadzenie żeńskie

III – natomiast obejmuje ludzi świeckich,

jak wskazuje nazwa –  Franciszkański Zakon Świeckich zwane Świecką Rodziną Franciszkańską,  dawniej III Zakonem lub Tercjarzami.

Święty Franciszek z Asyżu jest jednym z największych świętych Kościoła  powszechnego. Urzeka do dziś każdego kto zetknie się z jego ideami i  działalnością. Wszystko co czynił było konsekwencją głębokiej przemiany  wewnętrznej i zawierzenia Chrystusowi. Z całą prostotą i szczerością  wzorował swe życie na Ewangelii, kochał Boga i świat, który Bóg  stworzył, kochał przyrodę, zwierzęta i bliźniego. Tę zasadę miłości i  radości ewangelicznej przelał na swoich naśladowców. Współczesny świat potrzebuje franciszkańskiego stylu życia prowadzącego w  prosty sposób do Boga. Wśród wielu innych wzorów świętości, ten jest  może bardziej fascynujący. Potwierdził to kościół, świadczą o tym liczni  święci, którzy na tej ewangelicznej drodze zaskarbili sobie zbawienie.  Bez drogi św. Franciszka nie byłoby takich krzewicieli miłości, jak św.  brat Albert – posługiwacz z miejskiej ogrzewalni, św. o. Maksymilian   Kolbe, dr Korczak, Matka Teresa ratująca tysiące istnień ludzkich i  wiele innych. Każdy pragnący wstąpić do F.Z.Ś. powinien złożyć pisemne podanie o  przyjęcie na ręce przełożonej wspólnoty przy danej parafii. Potem  przechodzi kandydat III stopnie formacji. Pierwszy rok to postulat,  drugi rok nowicjat, zakończony złożeniem profesji.

Członkowi F.Z.Ś. żyją wg reguły: „Zachowywać Ewangelię Pana Jezusa  Chrystusa, naśladując św. Franciszka z Asyżu, dla którego Chrystus był  natchnieniem i centrum życia w odniesieniu do boga i ludzi” Franciszkanie świeccy nie tylko się modlą, ale także na co dzień na wzór  swojego Mistrza niosą bliźnim radość i dobro. Dlatego zawsze po  modlitwie spotykają się przy braterskim stole, by spontanicznie dzielić  się z siostrami i braćmi (bo tak do siebie się zwracają) swoimi  radościami i troskami przy herbacie, kawie i cieście. Wtenczas nawiązuje  się ogromna więź w wspólnocie. Spotykają się też na 1-dn nabożeństwach  wspólnotowych, uczestniczą w rekolekcjach i pielgrzymkach. Zapraszamy!

Z franciszkańskim pozdrowieniem

Pokój i dobro!

W parafii istnieją od odległych czasów. Spośród 8 róż, do siedmiu należą  kobiety, natomiast ósma skupia mężczyzn. Każda „Róża” liczy 20 osób  codziennie modlących się na różańcu. Na początku miesiąca zelatorzy  wymieniają swoim członkom tajemnice. Codziennie przed mszą św.  członkowie tej wspólnoty prowadzą  w kościele modlitwę różańcową.

Wspólnota oazowa spotyka się, co piątek wieczorem.  Jest to dla nas czas, w którym możemy podziękować Bogu za to, co dla nas  robi, ale również poprosić o natchnienie na przeżycie w zgodzie z  przykazaniami dalszego życia. Na spotkaniach poruszamy tematy związane z  Pismem Świętym – rozważamy fragmenty w kontekście życia człowieka. Do  grupy należą osoby w różnym wieku: od gimnazjalistów, przez uczniów  szkół średnich do studentów. W czasie świąt Bożego Narodzenia odwiedzamy mieszkańców Górek i  ofiarujemy im naszą kolędę. Spotykamy się też przy symbolicznym opłatku,  by życzyć sobie Bożej łaski i opieki. Podczas ferii zimowych wyjeżdżamy w góry do Zawoi. Te kilka dni zawsze  aktywnie spędzonego czasu zbliża nas do siebie. Razem dbamy o porządek,  przygotowujemy posiłki i szykujemy się do wspólnej modlitwy wieczornej,  która jest dla nas ogromnym przeżyciem. Tutaj stajemy się kimś więcej  niż tylko grupą przyjaciół. Bardzo ważnym okresem jest dla nas czas Wielkanocy. Właśnie wtedy – w  Wielki Czwartek wystawiamy dla parafian przedstawienia teatralne.  Pragniemy nimi udowodnić i pokazać, że zło, które otacza nas każdego  dnia można pokonać, można i trzeba zaufać Bogu, bo On zawsze znajduje  wyjcie z trudnych, życiowych sytuacji.

W czasie letnich wakacji wyjeżdżamy nad morze. Tam każdego dnia  spotykamy się na Mszy Świętej i na śpiewie.. Jest też oczywiście czas na  kąpiel w morzu, wycieczki czy zabawę. Dzień kończymy zawsze modlitwą  wieczorną. Wtedy oddajemy Bogu dzień dzisiejszy i pełni nadziei czekamy  na nowe jutro.

Zawsze z uśmiechem na twarzy wracamy jednak do domu. Dla wielu z nas  oaza znaczy bardzo dużo. Jest miejscem gdzie zawsze znajdziemy wsparcie  oraz przyjaciół, którzy się od nas nie odwrócą. Ta wspólnota nie  przetrwałaby jednak, gdyby obok nas i w nas nie było Boga i Jego  przebaczającej miłości.

Zapraszamy wszystkich, którzy chcą zbliżyć się do Boga w każdy piątek o  18.15. Spotkania odbywają się w sali mikroklimat domu parafialnego.

Do zobaczenia!

Nasza wspólnota posiada piękną nazwę, która wskazuje wyraźnie na bliskie pokrewieństwo swych członków z samym Bogiem – skoro „Dzieci Boże” to równocześnie „bracia i siostry Jezusa” Najbardziej twórczą ze wszystkich prac jest praca nad sobą, która pozwala odnajdywać urok młodości.

Jan Paweł II

Naszym wzorem jest Maryja, więc pragniemy  uczyć się  o Niej, naśladować Jej prostotę, pokorę, posłuszeństwo wobec Boga i miłość do ludzi.

Kiedy wybija godzina 15:30 w każdy czwartek w domu parafialnym spotyka się grupa formacyjna Dzieci Boże. Wszystkie dzieci, małe i duże zbierają się w kółeczku, zaczynają modlitwę i wzbudzają swoje intencje. Kiedy przywitały się już z Bogiem, zasiadają na krzesłach, by wysłuchać pani katechetki i animatorów co dziś będą robić na spotkaniu. Zazwyczaj na początku pobudzają swoje umysły i omawiają przygotowane wcześniej przez animatorów tematy. Przez poznawanie prawd Bożych umacniają swoją wiarę i pogłębiają religijną wiedzę. Mile oczekiwanymi gośćmi są ksiądz Krzysztof i ksiądz Tomasz, którzy wnoszą do sali wiele radości i słodkości. Ufając Bogu jesteśmy otwarci na zgłębianie Słowa Bożego, potrzeby drugiego człowieka i budowanie wspólnoty. Gdy nadejdzie czas Bożego Narodzenia oraz Świąt Wielkanocnych wystawiamy jasełka i misteria. Kiedy nadchodzi czas wakacji ksiądz proboszcz organizuje letni wypoczynek nad morzem oraz dyskoteki. Kolędujemy również podczas Bożego Narodzenia, urozmaicają świąteczny czas naszym mieszkańcom. Dzięki spotkaniom Dzieci Bożych nawiązujemy wiele nowych przyjaźni. Nigdy nie odmawiamy sobie pomocy, zawsze się wspieramy i wspaniale spędzamy ze sobą czas. Wszystkie te spotkania wnoszą do naszego życia wiele uśmiechu i szacunku do innych.

Grupę założyła w 2002 roku pani mgr Małgorzata Dziadkiewicz. Obecnie na spotkania uczęszcza około 30 osób. Na tak liczną grupę przypada  pięciu animatorów:  Aleksandra Smelik, Magdalena Krysta, Dawid Holeksa, Natalia Pindel, Natalia Wadas

Liczba uczestników cały czas się zmienia ponieważ osiągając wiek 13 lat nasi podopieczni przechodzą do młodzieżowej oazy. 

Obecnie przy ołtarzu służy 29 ministrantów – 10 ministrantów ołtarza, 12  lektorów i 5 animatorów. Ministrantami opiekuje się  ksiądz wikariusz,  pomaga mu dwóch animatorów. Co tydzień, w sobotę po mszy o godz. 7:00  spotykają się na zbiórkach ministranckich, by omówić kwestie  i sprawy,  które dotyczą nadchodzącego tygodnia.

Przy ołtarzu Pana

Służyć to najistotniejsza postawa, do której dąży  ministrant i którą realizuje w swym życiu. Nie tyle realizuje, co  doskonali, przede wszystkim pod wpływem autorytetów. To one pomagają  odkryć cel i sens zadania, którego ministrant podjął się wypełniać i one  kierują go na odpowiednią drogę, na której odnajdzie prawdziwego Dawcę  tego daru, Boga. To właśnie zadanie próbujemy realizować w naszej  grupie. Górecka społeczność ministranckiej parafii p. w. Wszystkich Świętych to  34 ministrantów, z których można wyodrębnić 10 lektorów oraz 8  animatorów służby liturgicznej. Część animatorów z powodu dalszego  kształcenia na uczelniach wyższych obecnie nie udziela się, ale w miarę  możliwości nas odwiedzają. Opiekunem ministrantów jest Ksiądz Wikariusz. Jego  pomocnikami są przede wszystkim animatorzy. Harmonogram każdego tygodnia obejmuje zbiórki ministranckie, które  odbywają się w soboty o godz. 7:30. Podczas tych spotkań porusza się  wydarzenia mijającego tygodnia, przez przeanalizowanie obecności na  wyznaczonych służbach i zadań, które realizowano. Następnie skupiamy się  na nadchodzących sprawach: przypominamy godziny służby i omawiamy  nadzwyczajne wydarzenia, np. uroczystości, święta, czuwania,  nabożeństwa. Podczas tych spotkań animatorzy uczą kandydatów, sprawdzają  porządek, analizują błędy i przybliżają znaczące elementy postawy  ministranta w Kościele na służbie oraz w ich życiu codziennym. Wszystko  oczywiście pod nadzorem Księdza Wikarego, który rozwiązuje wszelkie  problemy i wątpliwości. W niedzielę i uroczystości jesteśmy podzielenie na cztery grupy, które  mają wyznaczone odpowiednie Msze Święte. Z kolei w tygodniu każdy ma  indywidualnie wyznaczoną służbę, a dodatkowa obecność jest zapisywana na  odpowiedniej liście, która przy końcu roku liturgicznego jest  weryfikowana, co wiąże się z pewnymi ograniczeniami lub gratyfikacjami  dla każdego ministranta. Staramy się także rozwijać naszą wspólnotę poprzez kształcenie naszych  ministrantów na animatorów służby liturgicznej. Dbamy o to, by nasza  wspólnota rozwijała więź z innymi parafiami naszej diecezji. Przede  wszystkim, przez coroczne uczestnictwo w spotkaniach służby liturgicznej  diecezji bielsko – żywieckiej. Uczestniczymy także, w miarę możliwości,  w rozlicznych konkursach i zawodach ministranckich. Często pogłębiamy więzi w naszej grupie przez wspólne spędzanie czasu na  różnych wyjazdach, zazwyczaj połączonych z innymi wspólnotami  przyparafialnymi. W poprzednim roku byliśmy na pielgrzymce do grobu  Sługi Bożego Jana Pawła II oraz na wyprawie w górach. Najważniejszym  jednak celem naszej parafialnej grupy ministranckiej jest kształtowanie  postawy odpowiedzialnej, którą budujemy przez uświadomienie, komu i  dlaczego służy. Chcemy bowiem, aby każdy z nas zrozumiał, jak wielkim  darem został ubogacony i jakie zadanie zostało mu powierzone przez Pana  Boga. Cieszy nas fakt, że rokrocznie przybywa wielu kandydatów, którzy pragną  się zaangażować. Czerpiemy z tego nadzieję, że pomimo ignorancji, jakiej  dzisiaj często zaznają ministranci ze strony rówieśników, Bóg wspiera  nas, abyśmy się nie poddawali i byli Mu do końca wierni. Nie ma idealnej parafii, czy idealnych ministrantów, ponieważ nie ma  idealnych ludzi. Ważne jest jednak, by było prawdziwe i tą właśnie  prawdę staramy się w sobie budować,. Czasami zdarzają się kłopoty, ale  wiemy, że dzięki nim jesteśmy silniejsi, bo to właśnie one zbliżają nas  do Boga i pomagają nam z prawdziwym, głębokim oddaniem wypełniać każde z  codziennych obowiązków.